Ja wiem, że ciężko w to uwierzyć, ale to na prawdę prawda. A więc: jakiś miesiąc temu zepsuł mi się laptop. Kiedy po tygodniu wrócił z naprawy, zepsuł się ponownie, a po powrocie dostałam szlaban. Na koniec nie miałam internetu. Wczoraj udało mi się go wreszcie zdobyć.
Wiem, że to brzmi jak słaba wymówka, ale nie musicie wierzyć. Wystarczy, że mi wybaczcie moją nieobecność.
Jestem teraz w szkole i piszę z telefonu, ale jak wrócę to dorwę się do laptopa i wstawię post z rysunkiem.
Niestety, ale muszę was poinformować, że nie będę pisać przez najbliższy czas, bo rozwaliłam sobie laptopa i nie mam nawet jak wstawić czegokolwiek, a szkoda bo mam kilka rysunków do dodania. Dodam jak oddadzą mi komputer.
Hej. Cześć.Wróciłam wczoraj z Wyspy Sobieszewskiej z zawodów. Niestety nie wyszło mi tak jak chciałam, ale najgorzej i tak nie było. Ogólnie skończyłam na 12 - tym miejscu na 32 osoby. Liczyłam co prawda na coś więcej i gdybym nie popełniła błędu była bym gdzieś w okolicach 6-tego miejsca.
No ale mówi się trudno. Nie zawsze wszystko musi być jak tego chcę.
Chyba udam się na śniadanie i zabiorę się za rysowanie czegokolwiek co by się nadawało do wstawienia na bloga.
Ale ponieważ nie mogę zostawić was bez niczego zostawiam zdjęcie moich paznokci. Zjęły mi sporo czasu, ale mogłam wreszcie wypróbować moje nowe ( właściwie to stare, bo z początku wakacji ) niebieskie lakiery z Kobo. Oba spisują się bardzo dobrze, chociaż jaśniejszy słabiej kryje i potrzebuje warstwy więcej niż ciemniejszy.
,,A później przyszedł rozkaz z Duén Canell, od Srebrnookiej Eithné, Pani Brokilonu. Czarodziejkę odprawić, brzmiał rozkaz władczyni Lasu Driad. Wiedźmina leczyć."
,,Władczyni Brokilonu nosiła powłóczystą, zwiewną, jasnozieloną szatę. Jak większość driad, była niewysoka i szczupła, ale dumnie uniesiona głowa, twarz o poważnych, ostrych rysach i zdecydowane usta sprawiły, że wydawała się wyższa i potężniejsza. Jej włosy i oczy miały kolor roztopionego srebra."
Byłam na Helu na wycieczce i nie weszłam do fokarium. Za to byłam na plaży. I zbudowałam zameczek, którego zdjęcia znajdują się pod spodem. A jeszcze niżej bocian.
,,Kobieta z projekcji miała bladą twarz o nieładnej cerze, nijakie, pozbawione wyrazu oczy, wąskie sinawe usta i lekko haczykowaty nos. Nosiła dziwaczny, stożkowaty, nieco wymięty kapelusz. Spod miękkiego ronda spadały ciemne, niezbyt świeżo wyglądające włosy. Wrażenie nieatrakcyjności i zaniedbania dopełniała czarna, luźna i niekształtna szata, obszyta na ramieniu wystrzępioną srebrną nitką. Haft przedstawiał półksiężyc w kręgu gwiazd. Była to jedyna noszona przez nilfgaardzką czarodziejkę ozdoba."
Ponad miesiąc mnie nie było, ale może nie będę się tłumaczyć, bo jak ja się tłumaczę to zwykle brzmi to niewiarygodnie.
Nie wiem czy zauważyliście, że od początku istnienia bloga nie było żadnych portretów ani recenzji książek. Nie uważacie, że pora to zmienić? Zwłaszcza, że czytałam sporo książek i rysowałam sporo portretów.
Starych rysunków nie będę jednak wstawiać, bo po prostu mi się nie podobają i uważam, że nie zasługują na zamieszczenie ich gdziekolwiek.
Najpierw jednak (przed portretami i recenzjami) dziewczynka:
Z małym poślizgiem wrzucam zdjęcia z mojej środowej wycieczki do Gdańska. Począwszy od fontanny poprzez plac obrońców poczty i kończąc na twierdzy Wisłoujście.
Dzisiaj mogę oficjalnie powiedzieć, że mam wakacje i nic nie muszę robić. Jednak ja nie potrafię długo nic nie robić, więc wzięłam się za układanie puzzli. Miałam do wyboru czarno - białe i kolorowe. Oczywiście kolorowe są łatwiejsze, więc wzięłam czarno - białe. Nie ma narazie co pokazywać. Będzie jak skończę. :)
Wczoraj też nie miałam co robić, więc poszłam do kina na Jurrasic World. Jest to czwarta część Parku Jurajskiego.
W parku jurajskim co kilka lat, żeby zwiększyć dochody, wymyśla się nową atrakcję. Tym razem miał to być nowy, genetycznie zmutowany dinozaur. Jednak sprawa wymknęła się z pod kontroli i Indominus Rex uciekł z wybiegu. W tym momencie zaczyna się rozkręcać cała akcja. Dinozaur biega po wyspie i zabija co popadnie, a ludzie próbowali go zabić. Głównymi bohaterami są Owen oraz Clarie, która do parku zaprosiła swoich siostrzeńców. Chłopcy podczas alarmu nie wrócili do centrum i spotkali Indominusa. Owen i Clarie szukają ich, a chłopcom w tym czasie udaje się wrócić do centrum. Podczas jednej z prób upolowania zmutowanego gada ginie właściciel parku, na wolność wydostają się kolejne dinozaury. Tym razem są to pterodaktyle. Latające stwory dostają się do centrum i zaczynają zabijać ludzi. Jednak Owenowi i specjalnie do tego stworzonym służbom udaje się je uśpić. Ludzie są więc względnie bezpieczni, bo jeśli gigantyczny, genetycznie zmutowany, zmiennocieplny dinozaur, który potrafi się kamuflować, oszukiwać kamery termowizyjne i jest niezwykle inteligentny, biega na wolności to nikt kto się tam znajduje nie może powiedzieć, że jest bezpieczny. Po nieudanych próbach zabicia Indominusa nadchodzi czas na szalony pomysł, żeby do zabicia go wykorzystać wcześniej wytresowane raptory Owena. Owen nie chce się na początku zgodzić, ale w końcu daje za wygraną i prowadzi całą misję (w końcu raptory on wytresował i tylko jego się słuchają). Jednak podczas działań raptory dogadują się z Indominusem Rexem (w tym momencie Owen, który wiedział tylko, że część jego genów pochodzi od T-Rexa, domyśla się, że mutant jest w części raptorem). Trzy (jeden zginął w trakcie misji) raptory i ogromny Indominus docierają do centrum. Owen, Clarie i jej siostrzeńcy są w centrum. Na początku tylko się ukrywają, a Owen strzela, ale później Clarie wpada na genialny pomysł. Postanawia wypuścić z wybiegu T-Rexa. Dwa ogromne dinozaury walczą, a Owenowi udaje się odzyskać panowanie nad raptorami. Koniec końców walczące dinozaury (do Indominusa i T-Rexa dołączyły raptory, oczywiście pomagają one uśmiercić Indominusa, z trzech raptorów przeżywa jednak tylko jeden) zbliżają się za bardzo do basenu i mutant zostaje zjedzony przez Mozazaura (taki wodny dinozaur, dużo większy od Indominusa, który miał 15 metrów). Ocalały raptor porozumiewania się z T-Rexem i jakby mówi mu, że ma nie jeść ludzi.(?) Sam wraca chyba na wybieg.
Do parku przyjeżdża siostra Clarie i matka chłopców w jednej osobie oraz jej mąż. Podczas gdy oni witają się z chłopcami, Clarie podchodzi do Owena i razem wychodzą na zewnątrz. Ostatnia scena filmu pokazuje jak T-Rex stoi na lotnisku dla helikopterów, wydaje te swoje głośne dinozaurze dźwięki i jest sobie szczęśliwy.
,, - Możemy zostać z tobą?
- Już nigdy was nie zostawię.
- Nie, nie nam chodziło o niego"
Jurrasic World polecam. Zwłaszcza fanom poprzednich części. Film mega ciekawy, mega fajny i mega straszny.
Został jeszcze tydzień do wakacji. U mnie oceny są wystawiane do dzisiaj. Ten rok szkolny minął jakoś szybko (nie licząc śród). Pewnie potraktowali nas łagodnie i wogóle, w końcu to była pierwsza klasa. Za dwa miesiące będzie klasa następna, bo mam zamiar zdać (nie jak moja koleżanka, która będzie miała w sierpniu poprawkę). Zdam na pewno to już ustalone. W sumie w przyszłym roku będzie nas więcej (nawet jak koleżanka nie zda), bo klasa ,,a" prawdopodobnie przestanie istnieć (mają zdać TRZY osoby z całej klasy) a ci co zdadzą dołączą do nas. Najgorsze w tym to, że to była klasa integracyjna i te nawiedzone dzieci przyjdą do nas. No ale mówi się trudno.
Skończyłam właśnie pracę na plastykę pt ,,od tęczy do motyla". Niżej można ją podziwiać.
Witam was. Wróciłam właśnie z Pucharu Najmłodszych, który odbył się w Sztutowie. Zawody uważam za bardzo udane. Wróciłam z mistrzostwem polski w biegu na orientację na dystansie klasycznym i w biegu sztafetowym. To drugie zawdzięczam dziewczynom z mojej sztafety. Nie uwierzycie ale nie mam ŻADNYCH zdjęć. Musicie się zadowolić fotkami medali, map i nagród.
